της Δροσούλας Γεροσταμούλου
Στις μέρες μας όλο και πιο συχνά διαπιστώνουμε την επιφυλακτική στάση πολλών
ατόμων προς την πολιτική ηγεσία του τόπου μας, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα
την ίδια ακριβώς στάση για τη συμμετοχή στα κοινά.
Οι αντιλήψεις που σχετίζονται με την έλλειψη ήθους των πολιτικών γεννιούνται
και καλλιεργούνται μέσα στην οικογένεια. Μέσα στο χώρο όπου μεγαλώνουν τα παιδιά
και λαμβάνουν μηνύματα που διαμορφώνουν το χαρακτήρα τους. Έτσι η αφομοίωση
αυτών των αντιλήψεων είναι ένα αναπόφευκτο γεγονός. Οι αντιλήψεις που θέλουν
τους πολιτικούς ψεύτες, επαγγελματίες της πολιτικής, υποκριτές είναι γενικευμένες
και δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Το να βάζουμε όλους τους πολιτικούς
σε ένα επίπεδο αδικεί τη μερίδα εκείνων που εκτελούν σωστά και με σύνεση όλες
τις υποχρεώσεις τους.
Όλα λοιπόν στηρίζονται στους νέους, οι οποίοι με τη σειρά τους στηρίζονται στην
οικογένεια και το άμεσο περιβάλλον τους. Η αλυσίδα αυτή που κυριαρχεί στην κοινωνία
σχετίζεται και με την πολιτική ζωή. Η σημερινή απάθεια και αδιαφορία των νέων
για τα πολιτικά πράγματα γίνεται ολοένα και περισσότερο απάθεια και αδιαφορία
ολόκληρου του λαού για την πολιτική ζωή. Και αυτό σημαίνει ούτε λίγο ούτε πολύ
< θάνατο της Δημοκρατίας.>
Ο λαός που χάνει το ενδιαφέρον για την πολιτική ζωή ετοιμάζεται να γίνει μάζα,
έτοιμη να υποταχθεί σε κάθε είδους τυραννία. Όλοι οι αληθινά δημοκρατικοί λαοί
διαπαιδαγωγούν τους νέους τους από τα πολύ μικρά τους χρόνια στη γνώση και αγάπη
της πολιτικής. ‘Δεν χαρακτηρίζεται καθόλου φρόνιμος ο πολίτης που συμβουλεύει
τα παιδιά του «να κοιτάζουν τη δουλειά τους» και να μην «ανακατεύονται στην
πολιτική». Εάν ατροφήσει το πολιτικό ενδιαφέρον μας, τότε η πολιτική του τόπου
μας θα πέσει στα χέρια εκείνων που θα φέρουν τη διαφθορά.
Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι η ενεργός συμμετοχή όλων στα πολιτικά πράγματα
κάθε είδους όπως συγκεντρώσεις, συζητήσεις, προεκλογικούς αγώνες θα πλουτίσει
τις γνώσεις μας, θα οξύνει την κρίση μας και θα ανοίξει τους πνευματικούς ορίζοντες.
Θα πρέπει εμείς να είμαστε υπεύθυνοι για την μοίρα μας. Στην αντίθετη περίπτωση
γινόμαστε εύκολοι στόχοι για εκμετάλλευση και υπόδουλοι των ισχυρότερων. Ωστόσο
τονίζεται ο λαϊκισμός που απορρέει από την ελλιπή συμμετοχή στη πολιτική ζωή.
Αυτό το λαϊκό πνεύμα αναπτύσσεται εκεί όπου η συμμετοχική δημιουργία βρίσκεται
μόνο στα χαρτιά και υπολειτουργεί στην πράξη.
Σημαντική είναι η άποψη του Περικλή, ο οποίος υμνώντας την Αθηναϊκή Πολιτεία,
τονίζει το εξής: «Αυτόν που δε συμμετέχει στις υποθέσεις της πολιτείας δεν τον
θεωρούμε φιλήσυχο, αλλά άχρηστο».
Η συγκεκριμένη άποψη είναι δυνατόν να επηρεάσει και να αλλάξει τις απόψεις που
καλλιεργούνται μέσα στην οικογένεια και πηγάζουν από το λαϊκό πνεύμα, που θέλει
απλά και μόνο ανενεργούς πολίτες….