των Σαράντη Μανώλη και
Βαγγέλη Σακελλάρη
Στην προσπάθεια μας να συγκεντρώσουμε στοιχεία και πληροφορίες για τον τρόπο συγκέντρωσης, παραγωγής και εκμετάλλευσης του ρετσινιού επισκεφτήκαμε το Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο της Λίμνης. Εντυπωσιαστήκαμε από την συγκέντρωση πληροφοριών ήδη από το 1848.
Αριθμός πρωτ. 42-Δασονόμος παραχώρησε άδεια ρητίνευσης
Δασική υπηρεσία 1852(αρ. πρωτ. 1959)
Τότε έγινε αίτηση παραπόνων από τον δήμαρχο Αιγαίου προς τον Νομάρχη Ευβοίας,
που τους απαγόρευε την παραγωγή ρητίνης.
25 Απριλίου 1932(αρ. πρωτ. 1574)
Παραχωρήθηκε άδεια σ’όλους τους ρητινοσυλλόγους
Δασική υπηρεσία 1854(αρ. πρωτ. 52)
Εντολή ανανέωσης άδειας.
Αρ. πρωτ. 1990-Απαγόρευση συλλογής ρητίνης χωρίς άδεια.
Έτη 1953-54
Είσπραξη εισόδων από δήμο Λίμνης για το μίσθωμα ρητινοκαλλιέργειας.
(Αρ. πρωτ. 377) 17/7/83
Επιστολή έγκρισης από Κοινοτικό Συμβούλιο για την ενοικίαση ρητινοκαλλιέργειας
δημοτικών δασών.
(Αρ. πρωτ. 2922) 27 Δεκεμβρίου 1954
Αναδείχτηκε ενοικιαστής ο κ. Μπενετής.
Εφημερίδα δημοπρασιών
Αρ. πρωτ. 13288
15/6/1955
Εκμισθώσεις του δικαιώματος ρητινοσυλλογής των δασών στο Δήμο.
Αρ. πρωτ. 1316
Μίσθωση δασών ρητινοκαλλιέργειας.
Όλα αυτά τα στοιχεία μας οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι η Δημοτική αρχή συχνά
επενέβη για την ρύθμιση της σχετικής καλλιέργειας, χωρίς όμως να δίνονται τα
στοιχεία για την προώθηση σε βιομηχανικά κέντρα και για της σχετικές οικονομικές
αποδοχές.